Literatuur en Theater zijn niet hetzelfde

‘De Aanslag’ de klassieker van Harry Mulisch is na te zijn verfilmd door Fons Rademakers nu ook in de theaters te zien onder regie van Ursul de Geer. Het verhaal over Anton van Steenwijk die als twaalfjarige meemaakt dat een NSB’er, tevens de vader van een klasgenoot, voor zijn huis wordt dood geschoten.

Ja, vormingstoneel, dat is dus helemaal niet zoiets ergs als gruwende theater-estheten je soms willen doen geloven. Verhalen leiden tot inzicht en inzicht kan leiden tot een vorm van begrip.

Wanneer Bernhard na zijn dood in het voorportaal aankomt, blijken daar Juliana, Greet Hofmans en Beel op hem te wachten.

Geweldig mooie voorstelling. Ik snap de negatieve kritiek die hier staat dan ook helemaal niet.

Nog niet eerder ben ik fysiek misselijk geworden na het zien van een voorstelling. Mozart zou zich in zijn graf omdraaien. Weerzinwekkend. Afgrijselijk. Tenenkrommend.

Een behoorlijke tegenvaller om het zacht uit te drukken. Ging met hoge verwachtingen de zaal in, maar kwam er totaal gedesillusioneerd weer uit. De tekstbehandeling was ronduit slecht.

ik heb heel wat voorstellingen gezien, maar nog zelden één waarbij álle spelers gedurende het héle stuk zo degene WAREN die zij verbeeldden.

Na een even zo brave Scheepsjongens van Bontekoe doet Peter de Baan nu lafjes de GVR.

Wat een ongelofelijke rol voor Krabbe. Het lijkt wel of dit stuk geschreven is om zijn jubileum extra luister bij te zetten. Verrassend, of ook eigenlijk niet, vond ik Huijbrechts uit de verf komen.

Amadeus blijft een intrigerend toneelstuk van Peter Shaffer. Salieri verkeert in een identiteitscrisis. Hij lijkt de realiteit uit het oog te verliezen wanneer hij met Mozart kennis maakt.