Gezellig theater over de harmonie uit het dorp. Sympatieke acteurs en muziektheater zonder dat je het merkt. Tekst was op basis van improvisaties en kon wat sterker, maar ik wil wel een vervolg.

In het begin zat ik me nogal te ergeren aan al die typetjes met hun platte-accenten-geleerd-op-de-toneelschool, maar uiteindelijk werden alle personages toch erg sympathiek.

Grandioze voorstelling met een zeer sterke Herman vande Wijdeven… Richard III, een schurk waar je als kijker voor valt.

Mooie Claus-weergave van Shakespeare’s ‘Richard III’. Wederom overtuigend spel van Herman van de Wijdeven als doortrapte maar sympathieke schurk.

een hortende voorstelling.

Twee ontheemde broers. Vader dood. Moeder al lang dood. Siberië, een dorpje dat walvistraan heet of zo. Sneeuw, zand, harmonium. Nek van Wally gebroken. Uit.
Indringend stuk.

Nogal aandoenlijk. Wally was erg goed. Richard nogal bagger. Wist hij dat hij in een voorstelling zat? Aardig decor maar waarom en waarmee? Let tegen het eind op de KRAK!!

Gut, dit was toch geen opera van Lorca? Omdat bijna alles in het Spaans is, begrijp je echt alleen de plot.

Vanwaar toch die gène bij sommige theatermakers om een verhaal dat leeft van zijn personages en hun tegenstrijdigheden, recht voor zijn raap te vertellen?

O jee, een dramaturgisch concept. Yerma praat Nederlands en de rest van de personages zingt, danst of praat Spaans.