Het verhaal over Samir de kickbokser die martelaar wordt heeft mij niet zo kunnen vermaken als eerdere producties.

Ja, het was weer een feestje. Een heel uitbundig feestje bovendien. We vierden met z’n allen de ondergang van Nederland, verzwolgen door het water. Koningin Amalia was er weer en een hoogzwanger Zeeuws Meisje. De swingende band plus een gelegenheidskoortje zorgden voor de juiste sfeer en met name Rogier Schippers nam weer de vertederende en hilarische momenten voor zijn rekening.

“Volgend jaar (??) zullen we er weer zijn”, schreef ik na deel 2.

En gisterenavond we waren er. Om Koningin Amalia zich, onder leiding van Willem Barentsz, op een ijschots en de Titanic te zien redden.

Op de valreep een van de laatste voorstellingen gezien van Zeeuwse Nachten 2.

Belofte maakt schuld. Een jaar geleden beviel Zeeuwse Nachten zó goed, dat ik de belofte vastlegde de twee volgende delen van de trilogie te gaan zien en beluisteren.

Heerlijke voorstelling van het Volksoperahuis! Uitmuntende verhouding, balans tussen muziek, zang, spel en vertellen.

De opblaaskerk is wat klein, maar wel een cool ding. Voor aanvang maakt het publiek leuk grapjes met H. Geest, Jef Hofmeister in overal.