Ik vond het wel een grappige voorstelling er zat erg veel humor in, maar misschien was het wel leuk als er een beetje een verhaal in zat.

Aat speelt de sterren van de hemel als Hamlet, maar waarom heeft niemand van tevoren over deze voorstelling nagedacht?? Dan was het misschien wel de moeite waard geweest.

Aat Nederlof heeft het syndroom van Down en speelt Hamlet. Behalve dat hij door dit syndroom alle aandacht op eist op de vloer is hij ook nog een hele mooie speler. Zo geconcentreerd. Bijna magisch.

De manier waarop je de andere acteurs ziet zorgen voor Aat is mooi. Uit zijn mond krijgen de overbekende teksten een wonderlijke nieuwe draai.

Als je Hamlet bent, neem je op deze manier slokjes van je wijn. De anderen spelen poppenkast, en doen er niet zo veel meer toe. Als je Hamlet bent, sterf je op die manier… en in zo’n decor!

Gezien in Het Huis van Bourgondie in Maastricht: werkelijk waar fantastisch. Wat een feestje. Weliswaar een feestje met een droevig randje, maar de tranen waren vooral van het lachen.

In de voorstelling neemt Lizzy Timmers de toeschouwer mee in het ontwerpproces van de stad Brasilia. Het gaat in dit geval om haar eigen ontstaan. Zij speelt namelijk de vleesgeworden utopie.

Goed onderwerp, slechte voorstelling. Begint sympathiek maar eindigt in tenenkrommende ijdelheid.

Tja, ik vond het eigenlijk wel sympathiek. Twee liefdevolle ego’s die een flink eind uit hun nek lullen.

Tjonge, wanneer houdt dan eens op? Denken dat authenticiteit alleen een voldoende voorwaarde is om mij (en de andere toeschouwers) te boeien. Kom op zeg.