Nog een versie van Equus, maar dit maal flink bewerkt, ingekort en aangevuld. Het blijft een shockerend stuk, waarvan ik me nooit kan voorstellen dat je dat vrijwillig uitkiest om te spelen. De jonge spelers en regisseur hebben er wel iets moois van gemaakt. In het kleine Maastrichtse zaaltje werd ik meteen meegevoerd met de goed gespeelde personages.

Soms is het met voorstellingen net als met autorace-spelletjes. Je remt net te laat en je weet dan al dat je twee bochten later van de baan gaat.

Een jaar geleden kaartjes aangeschaft voor een voorstelling waarvan ik me gisteren niet meer kon herinneren waar hij over zou gaan. Niet meer uitgezocht ook. Gewoon gaan zitten.

Ooit werd er om gelachen, om de schuilkelder achter in zijn tuin, daterend uit de koude oorlog.

Gisteren met een groepje deze voorstelling bekeken. Wat een feestje! De locatie is superindrukwekkend (en koud inderdaad) en het spel steengoed.

Iets zwaardere kost dan de eerdere voorstellingen die ik zag van Van Gestel, maar nog steeds prettig absurd. Leuk samenspel, toffe locatie.

Er valt niet zoveel te zeggen.
Heen gaan.
Gruwelijk.
Geweldig.
Brrr…

Een zeer poëtische en indringende voorstelling van de jonge maakster Madeleen Bloemendaal.

Een oude bierbrouwerij als locatie voor theater, dat belooft wat.. Gure wind over de Maas en binnen is de ontvangst warm, maar de temperatuur laag. Maar dat wisten we.

Existentialistische studie naar terrorisme, eigenlijk een dequel van Mightysociety2.