Theater wordt echt zoveel leuker als acteurs gewoon doen wat ze doen. Er mogen zijn is niet makkelijk en ook niet prettig, dat maakt het spannend.

Mooie, kleine voorstelling over wat dat nou is: acteren. Harm van Geel kan in ieder geval heel overtuigend echt lachen op het toneel. Dat is me wel een paar geweien waard.

Ons Moose-kantoor zal er zo gaan uitgaan zien. We praten al genoeg zo. Marco Borsato werkt altijd goed op me, ik was echt ontroerd. Mm, zelfs een beetje onder de indruk, tsja vier geweien dan maar.

Even leek het alsof ik in de volgende ‘mimemannen worstelen met het pak dat ze aan moeten’-voorstelling beland was.

Weer een wonderbaarlijk mooie productie van Ine te Rietstap. De idols-industrie op de hak genomen in een mooie, broze toneelsfeer.

Vreemde voorstelling.

Spannende voorstelling die gender, nature-nurture, integratie en puberteit onder de loep neemt. Ik ben voor meer Guus Kuijer als theaterschrijver.

Intelligente deconstructie van het begrip inburgeringscursus. Goeie zet om de moeders van de actrices op het toneel te zetten; ze zeggen niets, maar geven gewicht aan de ‘lessen’.

Wat zijn dat toch een heerlijke jongens om naar te kijken. Bij vlagen grappig, bij vlagen ontroerend, maar iets te bij elkaar geraapt.

Erg leuk, gewoon erg leuk en mooi, gewoon lekker kijken. Leuke actrices Feike Looyen en Leyla Cimen!