Als toneelliefhebber ben je over het algemeen gewend bij een musical bedrogen uit te komen als het gaat om het acteerwerk.

Dit is een foutje van Joop, dat is duidelijk. Het Beatrix Theater is hét theater waar het publiek om de zoveel tijd een nieuwe musical verwacht.

Wat leuk, een jonge knul die een oude taArt dansles gaat geven. Daar moeten toch uitspattingen van komen, waar je als publiek van zal smullen. Toch? Nou, niet helemaal.

Tarzan, leuke show. Veel spectakel, vooral de eerste helf. Slingerende apen, bungee-jumpende apen en geweldig licht.

Het verkeerde stuk. Ik zie een aantal (onervaren? te weinig-geregisseerde) jonge acteurs die koste die een enorme hoeveelheid ongerichte energie de zaal inslingeren.

Een gewei voor het decor, een gewei voor de kostuums, een gewei voor de regie en een gewei voor de acteurs. Geen klassieke Tsjechov nee, maar wie wil dat nou?

Een aardige, redelijk zorgvuldig gemaakte voorstelling, met vooral goede rollen van Piet en Nienke Römer.

Diepe treurnis. Een slapper dan slap aftreksel van de film. Low denkt dat ie Jack Nicholson is, en kickt louter op zichzelf, van begin tot eind.

Ik houd niet van musical. Het acteerwerk vind ik altijd zo slecht.

Uitstekende voorstelling. De versie met Willem Nijholt in 1989 had ik nog gezien maar deze was vunziger. Carre is op z’n mooist. Liedjes zijn ijzersterk en over het algemeen uitstekend gezongen.