Voorlopig toch vooral een vormexperiment, deze Hamlet: alle rollen centifugeren willekeurig langs alle acteurs.

Hamlet uit het hoofd. Niet uit het hart of om de emotie, maar Hamlet als de drang om de gebeurtenissen in de werkelijkheid met het hoofd te vangen, te plaatsen en te sturen.

Nationale Toneel: eat your heart out. Die Hamlet was saai en onbegrijpelijk. Deze Hamlet is geweldig en helder.

Niet zonder risico, deze ‘Hamlet’. Er ligt erg weinig vast, waardoor het geheel kan uitgroeien tot hoog niveau, maar daardoor is de voorstelling wel heel kwetsbaar.

Postmodern gedoe met zonder personages daar krijg ik vaak exceem van. Nou dat was dus helemaal niet zo erg.

Fijne vertaling, heerlijk geluisterd. Geef mij hiervan daarom maar een goed hoorspel i.p.v. te kijken naar dit nietszeggende dekor en verwarrende lichtplan.

Aanvankelijk een boeiend uitgangspunt om met zijn zevenen een avondvullende ‘Hamlet’ er door heen te jagen.

Kijk. Zo moet het dus.

Absoluut de meest radicale en gedurfde Hamletbewerking die ik heb gezien, en waarschijnlijk wordt hij niet snel overtroffen in dat opzicht.