Een erg sterke voorstelling. Mooie tekst van Rob de Graaf en sterk gebracht door de spelers. Een mooi beeld van een gezin waar alle relaties overhoop liggen door het geld dat in het gezin aanwezig is, en waar de moeder, weduwe, nu een nieuw leven mee wil starten met haar nieuwe partner. Sympathie verschuift gedurende het stuk door de sterke dialogen.

Heel aardig, deze mix van Engelse geschiedenis en kantoor- en vergaderclichés. De strijd om de macht tussen de notulen en het jaarverslag door. Uitstekend gespeeld door met name Wim Bouwens en Xander Straat, twee van de beste sullige boekhouder/aardige vader-acteurs die er in Nederland rondlopen. Maar uiteindelijk ook een beetje mager, juist omdat er geen drama mag zijn.

Koning Richard I is gegijzeld door de Duitse Keizer na zijn rampzalige kruistochten. Zijn regering in Londen is radeloos, redeloos en reddeloos.

Nog een paar voorstellingen van Richard I en het is voorbij.

Een erg mooie, scherpe tekst en ook erg sterk gespeeld. Vooral een gewei voor de zwager van de overledene met wie je als publiek eigenlijk nog het meest kan identificeren. En, ik moet toegeven dat de aanwezigheid van het lijk sterker werkte dan ik had verwacht. Een goede voorstelling, als je kan, nog heen gaan.

Kan me goed vinden in de minirecensie van A.T. De voorstelling bestaat uit de regieopdracht: Relativeer alles wat je doet en meen niks van wat je zegt. Dat voeren de spelers bijna allemaal braaf uit.

Smaken zullen wel verschillen maar ik zag een paar jaar geleden ‘Een Meeuw’ van de Theatercompagnie. Ik herinner me een erg mooie creapy Jappe Claas en Halina Reijn is altijd mooi.

De meeuw is volgens volkskrantheatercriticus Hein Jansen een toneelstuk over een generatie conflict. En wie wel eens dit toneelstuk van tsjechof leest kan dit alleen maar beamen.

Ik vond het begin overrompelend leuk. Zat ademloos naar Kostja, gespeeld door Joeri Vos, te kijken. Zo’n aangenaam gemak - erg prettig om naar te kijken.

Ik heb zitten lachen en op het laatst greep het wezenloze optimisme en de wanhoop van de figuren me naar de keel.

De start van het stuk is verrassend.Daarna kun je beter weggaan.