Een jongen loopt over het lege podium heen en weer, maar wordt door plotselinge lichtbundels tot stilstand gebracht.

Gezellige voorstelling. Niet zo heel erg “een eigen versie van de film”, maar juist leuk om de vertaling naar toneel en nu kijken. Open en enthousiast. Twee goed getimede opendoekjes.

Geen café, geen comeback, en de minds zijn ook niet sterk genoeg om echt te liken.

Het was gewoon niet zo’n goede voorstelling. Misschien had ik ook meer verwacht, in de serie nieuwe theatermakers.

Ik had nooit gedacht dat een nummer van Anita Meyer cool kon zijn, maar hier kan het. Verder wekt de voorstelling een vreemd soort ontroering op, oa.

Twee weken geleden een tomaat-MacBeth (Ro), maar nu een gewei-MacBeth. Krachtige groep jonge acteurs die het stuk flitsend, geloofwaardig en uitermate verrassend opvoerden.