3x Elvis Peeters op één avond, een bewonderenswaardig initiatief om een ‘eigen’ Vlaamse (toneel- en roman-) schrijver te introduceren. Een fan ben ik niet geworden, helaas.

Tja. Mooie acteurs, goeie regie en een fraaie vormgeving. Dat wel. Maar die inhoud: God is dood, we hebben geen idee wat we hier doen en we durven er ook geen einde aan te maken.

De verlopen koppen van Bert André en Han Kerckhoffs lijken ervoor gemaakt Estragon en Vladimir te spelen, en het gaat ze dan ook erg goed af. Vooral Bert André is geweldig.

Er zijn wellicht oorspronkelijker gedachten en diepzinniger teksten denkbaar dan die van “… iets over de liefde”.

David Harrower is een toneelschrijver wiens stukken ( eerder onder meer “Messen in hennen”) je te denken geven.

Bob de Moor en Wim van der Gijn hebben Willemsens verslag van een alcoholverslaving inventief bewerkt.En ze spelen het subtiel, muzikaal, rythmisch en ontroerend.

Het boekje van Kristien Hemmerechts met overpeinzingen over haar ( toen) net overleden man, haarzelf en hun directe omgeving, is al prachtig.