Geen woord past hier, slechts een eerbiedig zwijgen. Zal ik, bij afwezigheid van Ramsy Nasr, de rest van mijn leven vruchteloos blijven zoeken naar deze voorstelling?

Halverwege stromen de tranen over mijn wangen (in een kleine zaal, nota bene) en ik weet simpelweg niet of het van ontroering is of van het feit dat ik al een half uur niet meer heb geknipperd.

hooggespannen verwachtingen worden niet ingelost. Ramsey speelt goed, alhoewel soms wat op effectbejag gericht. Maar de tekst van het stuk is voor mij te hermetisch.

Een tekst vol pathetiek, een mooi koppie, een professionele houding in een voorstelling die niet perfect verloopt en desondanks geen moment boeit en een gedichtenbundel waar ik geen brood van lust.