1 gewei voor de oorspronkelijkheid, de toch hier en daar wel aardige ideeën en het lef om er toch mee op de planken te gaan.

Godverdomme, wat kan Sanne Vogel mooi schrijven! En spelen. Ook dit wat lugubere sprookje zit vol prachtige taalvondsten. Voor de liefhebber van het betere intuitieve theater.

Niet slecht, Sanne Vogel kan goed acteren zonder opleiding en niet voor niks is ze bekend geworden in de theaterscène.

Hartstikke goede solo van Sanne Vogel.

Rixt Leddy en Sanne Vogel spelen lekker groot. Leddy is een soort Cruella de Vil en Sanne Vogel een Calimero. Ondertussen worden serieuze thema’s als gender, angst voor de dood en spam behandeld.

Vogel kan schrijven. Spelen ook. De term ‘wonderjongere’ uit de NRC gaat wel weer erg ver, maar hier staat een dame die weet wat ze wil.

Op de valreep gezien, deze solo van Sanne Vogel. Mooi om naar te kijken, mooi om naar te luisteren (met Vogel is een nieuw toneelschrijftalent opgestaan).

De tomaat omdat ik spijt had dat ik niet naar een andere voorstelling was gegaan: hier werd me wat te vaak omgekleed in te korte tijd en van de teksten was ik ook niet echt ondersteboven.

Mixed feelings over deze ‘Hip’, vooral omdat de geestelijke terreur van hip willen/moeten zijn niet erg origineel ingevuld wordt. Ik heb dat bij Ine te Rietstap tien keer beter gezien.