‘Slachting’ is hier niet onverdeeld gunstig ontvangen. En inderdaad er valt wel wat op af te dingen.

Een realistisch toneelstuk, dat heeft nogal z’n beperkingen; zo is Yasmina Reza eigenlijk driekwart van haar stuk bezig met ervoor zorgen dat de personages niet weglopen. Daardoor verdwijnt het heus wel interessante gebouwtje van wat ze te melden heeft achter de enorme hoeveelheid steigerwerk die ze nodig heeft om het overeind te houden. Jammer.

Jongetje slaat ander jongetje met stok anderhalve tand uit de mond. De ouders komen bij elkaar in het huis van het slachtoffer. En hoe gaat dat dan: ieder heel welwillend, zoekend naar de juiste woorden. Ongemakkelijke stiltes. Dat lossen we wel even als weldenkende volassenen op.

Het lag waarschijnlijk weer eens aan mij. Rotdag achter de rug, moe en eigenlijk geen zin.

In de volle bus, in het donker, door de Almeerse nacht. Dat zal me vooral bijblijven. En dat de voorbijrijdende jongen op de brommer verbaasd achterover keek toen hij daar midden in het industrieterrein een vijftigtal mensen zag zitten kijken naar een caravan.

Een verhaal over een meisje, een jongen en een man. Allemaal op zoek, naar haar moeder, zijn liefde en zijn herinneringen.

Je moet er wat voor doen, namelijk naar Almere (of all places), maar het is zo’n waanzinnig goeie voorstelling!!!!!

Het probleem met theater op lokatie is dat ik meer naar de lokatie kijk dan naar het theater.

Eerst een zucht en dan pas applaus. Het einde greep mij wel aan, dat is nog maar zelden voorgekomen.

Drie keer liegen is scheepsrecht. Het Land is een goed geschreven stuk over een dokter, zijn vrouw en een aangreden studente en over hoe leugens hen bij elkaar houden.

Mooie kleine voorstelling in ‘het paradijs’ van de Koninklijke Schouwburg. Op een gegeven moment weet je niet meer wat de waarheid is en word achter ieder woord/zin iets anders gezocht.