De voorstellingen die ik tot nu toe van Ola Mafaalani heb gezien bij TGA waren altijd interessant, maar nooit echt wereldschokkend. Dit is er weer zo één.

Jemig, behoorlijk wat gevloek over deze voorstelling. Ik vond het wel een verfrissende theatercabaretrockcirquedusoleilamericanoeuropeano fusion avond.

In het begin had ik wat moeite om in deze voorstelling te komen.

Een engelbewaarder (Fedja van Huêt) wil zelf meemaken wat een mens voelt, vooral omdat hij valt voor een trapezeartieste die vleugels wil krijgen.

Al tijdens de eerste scène gaat het mis.

Oef, dat viel niet mee. Associaties met/op/aan de film, meer niet. Geen theater te bekennen, niet in de verste verte.

Veel nieuws heb ik niet toe te voegen aan alle andere minirecencies.

Heel interessant was het niet, na afloop vroeg ik me nog steeds af waar het nou eigenlijk om ging. Ja, dat je niet voor je ego moet kiezen, maar voor het volk, ofzoiets.

Weer zo’n typisch geval van een laatste-kans-bezoek. Het was er nog niet van gekomen, maar gelukkig op het laatste moment toch nog Don Carlos gezien.

Iedereen vindt het heel gewoon om films in willekeurige volgorde te zien. De ene dag de laatste film in de bioscoop, de volgende dag een vroeger werk van dezelfde regisseur op dvd.