Ik heb Bob gezien. Hij stond naast een chagerijnige Lou, die een staande ovatie kreeg van een uitzinnig publiek. Ik wist niet dat hij zo lang was. Bob dus, Lou is dan weer heel klein. Oja de voorstelling, lachen om mooie beelden! Maar om nou te zeggen dat dure lichtcomputers een voorstelling artistiek intressanter maken, nee.

Mignon, de Maagd, haar melktandjes zo infernaal.
Nelly, de Echtgenote, haar knietjes onder een bloemenrokje.
Eva, de Moeder, een wolvin in wit satijn.
Katja, de Hoer, verkocht aan Cairo.
Daisy, de Heilige, loopt Jack the Ripper tegen het lijf.
Hier rust Lulu.

Een gewei voor het theater, dat met deze voorstelling lekker ingespeeld wordt. Ook fijn om varieté op een zeer hoog niveau te zien, ik snap nooit wat van goochelen. De skate- act was alleen nogal sneu en de danseressen hoewel enthousiast, waren niet overweldigend genoeg. Maar een Goeie avond uit en te prefereren boven het volkomen dichtgetimmerde musical geweld.

Ik vind free-jazz-smurf-toeter moeilijk en een opgefokt gevoel geven aan deze voorstelling die toch bij tijd en wijlen ook behoorlijk saai was. De drie geweien zijn voor de prachtige nacht-scene waar ik mezelf helemaal in verloor.

Jeah, een matinee gevoel op een avond, kan dat? Ja hoor gaat u dan toch naar deze voorstelling! Hulde voor de sneeuw, maar wat een ellende kan Het Vak toch zijn, hoe vaak moesten ze dit nu spelen…

Verhalen van Poe op muziek van Pink Flo…- pardon Lou Reed met plaatjes uit de toverlantaarn van Nonkel Bob Wilson. Veel te traag voor een popconcert (daar dacht de rest van de zaal dan weer heel anders over) en natuurlijk veels te up-tempo voor Bob. Maar we hebben ons wel vermaakt met het voorspellen van de miljoenen lichtstanden…

Sympatieke voorstelling, kan nog wat strakker, maar dat komt vast nog. Fijne combinatie van lachen, spanning en ontroering, lekker tussendoortje, maar beklijft niet.

Entertainment, weetuwel. Maar wel goed gedaan, vooral de handschaduw-artiest en de goochelaars. Jammer van de net-niet lekkere Chorus Line en de beetje los-zand structuur. Prachtig theater, overigens.

Ik moet zeggen: het viel mee. Het stuk is namelijk best goed, en sommige acteurs zijn best op hun plek. Maar verder natuurlijk heeel erg.

De voorstelling begon met een vrij-rond-loop-in-de-stemming-raken-gedeelte. Het was allemaal niet echt feestelijk omdat de meesten mensen nogal boos werden over dingen; een tribune die in elkaar stort terwijl je erop zit, poffertjes die hun gewicht in goud hebben gekost en heel vies zijn, toiletten die goor zijn etc. Daarna kwam dan dan het gewoon-zitten-en-naar theater-kijken-gedeelte, daar werd ik dan weer niet goed van. Wel geweldig waren de ijsjes die tijdens de voorstelling werden uitgedeeld, terwijl de aarde zich opent daalt de temperatuur een paar graden; een prachtig letterlijk kippenvel moment.