Al met al een erg gemengd gecoel aan deze voorstelling overgehouden. Het decor was mooi en praktisch. Publiek zat aan 2 kanten van de speelvloer, en dat voegde ook wel toe. De voorstelling kwam wel traag op gang (misschien doordat het een try-out was). Toen op een gegeven moment het lang naar toe gewerkte pokerspelletje begon, bleef dat, ook voor iemand die de regels van het spel niet kent, boeiend om naar te kijken. De ronddraaiende pokertafel was een vondst. Er werd toegewerkt naar een eindbeeld, en dat was ook echt sterk. Eenzaam verlicht door zijn laptop. Waarom dan toch gemengd? De hele voorstelling krijg je het gevoel of er ergens naar toe gewerkt wordt, maar dat komt nooit. Ook nu ik achteraf nadenk over deze voorstelling krijg ik een heel onbevredigend gevoel en rijst bij mij de vraag waar ik nou eigenlijk naar gekeken heb.
Kortom, mooie beelden maar laat je onbevredigd achter.

Wat een focking goede voorstelling!!!! Echt briljante spelers, goede regie en mooi decor. Misschien dat ik die 4 uur die het duurde wel een beetje te lang vond, maar dat ben ik nu alweer vergeten. Prachtige scènes waarin mooi gebruik is gemaakt van het feit dat we de denktekst van de rollen horen. Briljante scène toen de Nina de vrouwelijke hoofdpersoon haar slipje uit de borstzak van haar minnaar haalde terwijl haar man erbij stond. Ik heb het al gezegd, maar de spelers waren echt fantastisch. Iedereen zou dit stuk gezien moeten hebben!

Een afstudeerproject van de regieopleiding. Duidelijk te zien dat de regie erg goed was! Niet erg gecharmeerd van de spelers, alleen de rol van Baal en van Edward (?) werden echt goed gespeeld. Leuke vondsten zoals dat mensen achterop hun pak met krijt de naam van hun rol hadden staan op momenten dat dat niet duidelijk was.

Ok, Paula Bangels heeft duidelijk een andere regiestijl dan Dirk Tanghe. Erg verfrissend met een goede dosis humor. Persoonlijk vond ik hem iets te chaotisch voor het leuk en ook niet elk liedje toevoegen. Vandaar 1 blik tomaten. Regie gewei, humor gewei en aankleding gewei.

Wat een waardeloze voorstelling! Waarschijnlijk probeerde Alize van Zandwijk ons de lamlendigheid van het bestaan van de rolfiguren mee te laten maken, dat is in ieder geval gelukt, maar of dat dan goed theater wordt? En dan het omvallen op de meest random momenten. Zat vast ook een diepere gedachten achter “problemen overwinnen en dan weer nieuwe problemen” o.i.d. Sloeg echt helemaal nergens op.
Wel 1 geweitje voor de acteurs wiens schuld het niet is dat de voorstelling zo is geworden. Vooral de rol van de prostitué Prinses werd echt briljant gespeeld.

Een ingenieus plot, sterke regie, goede acteurs, scherpe teksten, prachtige locatie (het Paradijs). Verhaal wordt heel sterk opgebouwd en zakt op geen enkel moment in. Eén van de betere schrijvers, Neil Labute. Jammer dat er zo weinig voorstellingen zijn. Misschien als er genoeg mensen bellen dat er nog extra komen? Ik vind het een van de beste stukken sinds jaren.

Best een leuke voorstelling, maar ik moet toegeven dat ik er meer van verwacht had. In Londen een ander deel van de trilogie “Damsels in distress” gezien en die was echt stukken beter! Niet alleen qua verhaal, maar ook qua acteurs. De persoon die nu de rol van Mara speelde leek wel van een amateurvereninging te komen.

Echt een briljante voorstelling. Goede acteurs, sterke muziek, mooi decor. Enige minpuntje vond ik dat sommige teksten volgens mij echt anders bedoeld waren door Lars Norén dan dat ze nu gezet werden. Op zich is dat best leuk, maar was nu af en toe storend. Maar over het geheel: echt heel erg goed.

Hoewel ik ergens bang ben dat het aan mij ligt dat ik niet alle symboliek heb opgepikt, wil ik deze voorstelling toch echt graag nomineren voor de gouden tomaat. 50 minuten waarvan ik er maar 1 in het stuk heb gezeten. Lovende kritieken, allemaal omdat die mensen niet durven toe te geven dat ze er ook niets van begrepen. Goede acteurs, indrukwekkende decors, maar verder…

Wat een verschil met Portia! Veel leukere sfeer en meer luchtige momenten. Interessanter (doch even voorspelbaar) verhaal. Ik heb me doodgelachen toen de bijbel tijdens het huwelijksfeest in de brand vloog. Voor mijn gevoel voegden de bijrollen ook meer toe. De moeite van het zien waard.