Een zogenaamde Slechte voorstelling. Er is niet gekozen voor een èchte historische reconstructie, en ook niet voor een melige Rieks Swarte-show op basis van jaren ‘20-revues. Het blijft steken in een melig onderonsje en dat is jammer, want sommige scènes zijn best leuk en de liedjes van Louis Davids zijn prachtig.

Het einde kwam een beetje uit de lucht vallen, maar verder een mooie voorstelling. Het liedjesprogramma na de pauze was erg fijn, en maakt nieuwsgrierig naar meer werk van Jef Hofmeister.

Oh, we hebben dus wel een Nederlandse musicaltraditie… Zelfbewust en intelligent amusement. Gaat dat zien!

Door Rijnders geschreven voor een afstudeervoorstelling van de Toneelschool, nu door Discordia. De oude meester doet met zichtbaar plezier mee. Twee geweien voor de lol en de gezelligheid.

Moet ik hiervoor om 4:00 uur m’n nest uitkomen? De voorstelling had net zo goed om negen uur ‘s avonds kunnen beginnen en dan was ik niet gegaan. Dan had ik niet zo gezellig kunnen nakoffieën, da’s waar.

Je kunt naar het theater gaan.
Je kunt het naar je zin hebben.
Je kunt na afloop toch een beetje onbevredigd zijn.
Je kunt een tomatenblikje uitdelen.

Wat jammer dat de leukste knutselaars van het Nederlands theater steeds maar voorstellingen maken waarin alleen maar geluld wordt. Beetje meer actie, bitte.

Niet zo pakkend als ‘Faust twee’, maar ik begreep nu wel veel beter waar het over ging. Wat zijn jullie toch knappe dramaturgjes! Misschien volgende keer toch maar eens een speelbaar stuk nemen en misschien ook even een regisseur eroverheen…?

In het begin zat ik me nogal te ergeren aan al die typetjes met hun platte-accenten-geleerd-op-de-toneelschool, maar uiteindelijk werden alle personages toch erg sympathiek. Maar het bleef verder wat middelmatig, hoor.

Voor het eerst dat ik een jong, hip, Engels stuk echt leuk en belangrijk vind, en dan ook nog zo leuk nonchalant gespeeld. Erg jammer dat de vaart en intimiteit van de voorstelling zo worden gebroken door gedoe met decor en door de pauze…