Kijk, dat bedoel ik!

Mooi affiche: Driekoningenavond door de Theatercompagnie. Met Paul de Leeuw als sir Toby, eens kijken hoe dat gaat - een klucht met een komiek erin.
Dat ging niet goed.

Duidelijk een try-out. Het tempo zat er nog niet in wat het allemaal een beetje langdradig maakte. Tempo nog verder afgezwakt door liedjes die (wel mooi) live worden gezongen.

Een voorstelling als een Zwitsers uurwerk. Goed, het is conventioneel theater, maar wél van de bovenste plank.

Erg lang. Dat ten eerste. Het gedeelte voor de pauze duurde een dikke twee uur en alhoewel ik vol spanning begon te kijken, merkte ik naar het eind toe toch dat ik niet echt meer lekker zat.

Ik was op de première omdat mijn zoon Thomas Cammaert meespeelde in het stuk als stagedoend acteur (page van da koningin). Hij zit in zijn laatste jaar aan de Amsterdamse toneelschool.

De goed gekozen serene aanpak van de regisseur en de fenomenale tekstbehandeling van de acteurs geven de tekst van Schiller’s klassieker Don Carlos (1787) over de perikelen aan het hof van Philips II

Superieure beheersing tekent deze Don Carlos. Boermans heeft niet een radicaal nieuwe visie, maar laat feilloos zien dat vrijheid en welke vorm van dogma dan ook elkaar uitsluiten.

Natuurlijk geweldig ensemble, Fedja en Jacob zijn samen heel mooi. Voor het eerst echt van Hans Croiset genoten, in plaats van dat hij een man in pyama speelde, was hij gewoon een man in pyama.

Prachtig, wat een immens goede voorstelling. Ik heb weer moed en vertrouwen dat er echt mooie dingen in het theater gebeuren. De voorstelling klopte.