Prachtig! Een lang en ingewikkeld verhaal wordt doeltreffend en vooral heel mooooi verteld. OK, de karakters zijn nogal eendimensionaal maar het gaat toch vooral om het verhaal.

Het leek vanavond wel even alsof De Trust terug was in het Compagnietheater.

Waarom raakt het leed je niet echt? Ik heb me dat ook afgevraagd. Een van de redenen kan zijn dat de stukken waar het serieus wordt onderuit gehaald worden door een grap.

Jammer, dat op toneel het “net echt” wordt nagestreefd.

Eens in de zoveel tijd is er zo’n voorstelling waarvan je vindt dat iedereen die eigenlijk moet zien. Gilgamesj is er zo een. Zonder uitzondering sterke rollen met groot spelplezier.

Kippenvel als je de zaal binnenkomt; een echt grasveld! Compleet met bulten en modderige plekken… Soms zijn de effecten heel erg op zijn plaats; die zondvloed is ongelooflijk mooi.

Het ruikt echt en het is ook echt gras. Als het regent is het ook echt nat (op het speelvlak en de eerste rij althans). Als het stormten dondert, voel je het.

Op dit moment speelt in het Compagnie Theater de voorstelling Gilgamesj, geregisseerd door Theu Boermans. We vergezellen koning Gilgamesj (Fedja van Huêt) op zijn zoektocht naar onsterfelijkheid.

Dat Isjtar, godin van de liefde en de oorlog, de stier nog één keer moge sturen, als het mogelijk is in de gedaante van een volledig opgewonden Hans Kesting.

Normaal gesproken vind ik special effects in een theater heel gauw vervelen of amateuristisch. Maar bij deze voorstelling zijn ze allemaal even geweldig.