Wat een ongelooflijke kutvoorstelling! Samengeraapt flutverhaal door knullige amateurklunzen. Zelfs tussen de schuifdeuren zou dit rampzalig zijn.

Documentaire-achtige stijl gecombineerd met geweldig ensemble spel maakt van Utopia een belevenis. Verschillende verhaallijnen komen bij elkaar in een prachtig non-verbaal slot.

Op de site van Els inc. wordt het omstandig uitgelegd hoe het precies zit met deze “parabel van wraak en geweten”. Ook de voorstelling zelf laat helemaal niks te raden over.

Een mooi en vooral ook gemeen stuk over hoe mensen tegen elkaar kunnen zijn. Zo zijn het je beste vrienden en zo doen ze alles om maar van je af te komen.

Een vrouw keert terug naar de kleine dorpsgemeenschap die ze jaren geleden verliet.

Jaren twintig vorige eeuw, ongeschoolde arbeider en studerende rijkeluisdochter? Hmm. En dan ook nog een groteske stijl? Toch gegaan. En daar heb ik geen spijt van.

Een zinderende voorstelling, muziektheater waarbij tekst en muziek zo organisch samengaan alsof de schrijver (Eugene O’Neill) het zo bedacht heeft.

Ik zat afgelopen week in Dordrecht samen met een halfvolle zaal naar deze prachtvoorstelling te kijken.

Arie de Mol timmert de laatste tijd in den lande stevig aan de weg. Maar zijn mooiste voorstelling van dit seizoen maakte hij thuis, bij zijn eigen Els inc.

We zijn in 1932, tijdens de oktoberfeesten in München. Op het kermisterrein vloeit de drank rijkelijk. Chauffeur Kasimir is zojuist ontslagen.