Ongelofelijk hoe je een in potentie zo interessant thema op zo’n compleet a-theatrale manier kunt vertolken.

Een eigenzinnige regisseur die Provily. De acteurs heeft hij zo te zien een maand in groepstherapie gedaan. Ze moesten daar hun binnenwereld laten zien zoals ze het zelf noemen.

Afgaand op de titel dacht ik dat deze voorstelling ook iets met mijn eigen lichaam zou doen. Nou nee. Nooit werd het ongemakkelijk, pijnlijk of spannend. Weinig gedurfd.

Na het zien van de voorstelling ‘Lichaam’ vroeg ik me af of het vorig seizoen aan mij of aan HZT lag dat ik er dit keer meer door getrokken werd dan door ‘Fragmenten’ destijds.

Net nu ik voor mijzelf had besloten dat ik een voorstelling niet meer voortijdig zou verlaten, belandde ik bij deze voorstelling; Hemel wat ellendig!

Wat ik zou moeten zien is het verhaal van de vertwijfeling van een al wat oudere docente van een toneelschool, die moeite heeft met de oprukkende commercie en de invloed daarvan op haar leerlingen.

Het was best saai. Het verhaal was een beetje langdradig, ik had zoiets van wanneer gaat er iets gebeuren?

In het theater, en bij de theateropleidingen, is het tegenwoordig al net als elders: managers nemen de leiding over van kunstenaars en vakmensen, de activiteiten van het gezelschap of de opleiding wor

Na afloop van de voorstelling overheerste een dubbel gevoel, het was absoluut een vermakelijke voorstelling, maar waar-ie nou precies over ging…?

Mooie enscenering van Fosse door Olivier Provily in een prachtig decor.