Het is een pittige productie, dit “vernon god little”.

Een fijne voorstelling op basis van een nog fijner boek. En wat is het Rozentheater mooi geworden!

Het eerste wat me opviel, waar je simpelweg niet omheen kon, was het decor! Ze maakten handig gebruik van de metalen stellages.

Wat was ik moe voor aanvang van de voorstelling. Oogleden zwaar; alleen maar gapen! Een 24-uurs treinstaking in het vooruitzicht, dus ik móest deze avond terugreizen naar het verre zuiden.

Op zich vind ik het flauw om te reageren op een andere minirecensie, maar het is nu weken geleden dat ik ‘Ik zou mezelf..’ etc zag; en het stuk zit nog steeds in m’n hoofd. Het wandelende kaarsje.

Ik vond de voorstelling echt slecht, 1/2 van de voorstelling habben ze gezwegen.

‘Ik zou mezelf…’ is een ontwapenende absurdistische voorstelling over willen maar niet weten wat of niet kunnen, grote gevoelens, kleine hartjes, de pijn van het volwassen worden en volwassen zijn.

Haar laatste uur voor haar executie denkt Kassandra hardop over de verloren oorlog, haar dissidente patriottisme en haar geliefden. Dat deed Debbie Korper mooi en indringend.

Leuke avond in de Toneelschuur: goed spel, mooie poppen, de instrumenten van Costa zijn als vanouds weer inventief.

Prachtige vormgeving, prachtige muziek, mooie kostuums, heerlijk spel, Toneelschuur optimaal gebruikt, mooi verhaal en zeer bijzondere en sprekende sfeer. Lang, maar goed vol te houden.