wat moet ik hier nou over zeggen… dat het overbodig is? niet helemaal, want het begint ijzersterk met de monoloog, maar dan…?

Als je niets te zeggen hebt, zwijg dan.

Een voorstelling over tijd, op alle mogelijke manieren. Je zou zeggen: het gaat er net te vaak over. De voorstelling is een bewerking van een roman, wellicht voelt het daarom ingedikt aan.

een lekker decor met veel verschillende niveaus en daarin voor elke speler zijn / haar eigen plekje: iedereen is uiteindelijk alleen en slachtoffer.

Zien!
Zien!!
Zien!!!
Wat een talent heeft die man! Schitterende vertolking van Brel en naast schitterend spelen kan Jeroen Willems ook werkelijk fantastisch zingen.

Benieuwd wat Komrij geschreven had. De vervangende monoloog, gebaseerd op Brel-interviews, stelt zwaar teleur, want hoogst clichématig. Het neigt zelfs vervaarlijk naar cabaret.

Alhoewel geen gelukkige plaats, eerste rij, toch wederom genoten.
De monoloog is zo knap gespeeld en goed verweven met de latere prachtige teksten.

Enigszins gespannen gingen we naar Brel 2, gespannen omdat ik hoopte dat deze voorstelling net zo meeslepend en betoverend zou zijn als de eerste en of het wel zou werken in de schouwburg.

Hoe goed mag een try out zijn? Hoe ver ga je?

In de broeierige tent speelden de acteurs zich in het zweet. Drie uur lang (een pauze) rolden ze van de trap en vielen door deuren in een ongelooflijk hoog tempo, de timing perfect.