Een paar keer moet ik mezelf tijdens de voorstelling ernstig toespreken: ‘het is niet saai, het is degelijk.’ Want dat is wat Erik Whien blijkbaar wil, degelijke regies afleveren van degelijk repertoire.

Het blijkt maar weer dat Beckett gelijk heeft gehad in zijn strakke regels voor het opvoeren van zijn stukken. Oostpool speelt ‘Wachten op Godot’ precies zoals Beckett voorschreef, en daar waar ze eigen keuzes maken proberen ze niet te contrasteren, of een extra laag toe te voegen aan de tekst, maar het origineel eer aan te doen.

De voorstelling is zoveel tijd kwijt met duidelijk maken dat dit heus mensen van hier en nu zijn, dat de onderlinge verhoudingen van de personages pas te laat duidelijk worden. Gorki’s plot stelt al niet zoveel voor, maar nu kwam de tegenstelling tussen de idealisten en de pragmatici op het eind wel heel erg uit de lucht vallen.

Ben wel blij dat Nike in zijn minirecensie al zegt dat de acteerprestatie van Maria Kraakman eruit springt. Dan hoef ik dat niet te doen. Vind trouwens dat niet alleen Maria Kraakman maar ook Joep van der Geest en Sanne den Hartogh heel goed uit de voeten kunnen met hun personages. Dat geldt niet voor alle dertien acteurs die op het podium staan.

Zomergasten, een stuk van Maxim Gorki, toont ons een groep ‘vrienden’ verblijvend in het zomerhuis van George en Barbara. Er is sprake van echte vriendschap, venijn, niet gepaste liefde, ruzie en dat allemaal onder het genot van talloze drankjes. Het stuk zelf sprak me al niet erg aan en ook in de uitvoering van Oostpool gebeurt er te weinig, het sukkelt een beetje door tot aan het eind.

Het had niet mooier kunnen zijn, een fusie, ‘veelbelovende’ theatermakers en een prachtige lokatie (de Eusebiuskerk te Arnhem).

Dat moet spannend geweest zijn voor Rob Ligthert en de zijnen… Zijn Debuut bij een Groot Gezelschap lokt argusogen. Als je ‘Koning Lear’ zo bekijkt, dan is de start heel behoorlijk.

Het was koud in de kerk, heel koud. En dan bijna 4 uur daar zitten valt niet mee. En dan ook nog eens een absoluut niet interessante bewerking van ‘King Lear’. Het was een hele lange avond!

Goed gespeeld, dwingend vormgegeven, Duits-conceptueel aandoende interpretatie van Ibsen. Maar, vrees ik, net iets té ver doordacht waardoor het allemaal te netjes binnen de lijntjes blijft.

Op de ziel is verplichte kost. Er zijn manieren om te vertellen over gebeurtenissen waar geen taal voor is en Oostpool heeft hem dubbel en dwars gevonden in de tekst, in de regie, in het spel.