Grappig, ontroerend en prachtig semi-autobiografisch theater van Hans Kesting en Joop Admiraal.

Juichende recensies, wekenlang uitverkocht, een staande ovatie…. Waarom nemen mensen genoegen met een niet meer dan amusante komedie?

Vier geweien voor de prachtige manier waarop deze ogenschijnlijk gedateerde komedie annex well made play opnieuw mag uitblinken.

TGA doet komedie. Dat lukte ook nog heel goed. Niet iedereen speelt schitterend maar iedereen heeft een mooie jurk aan.

Leuk intellectueel puzzelen voor gevorderde toeschouwers, maar mist een statement, zodat je het na afloop allemaal ook zo weer vergeten bent.

Het begin is een verschrikkelijke pastische op Gerardjan Rijnders zelf. Met terugwerkende kracht het gevoel dat wij met vorige voorstellingen beet zijn genomen.

Blote GJ, blote Marieke Heebink, en het gaat over sex. Niet zo heel erg spannend, dus. Wel een leuk tussendoortje.

Jaja. Nou, met echte gekken gaat dat heel anders. Mooi gespeeld, knappe timing, maar een erg vervelend excuus-allochtoon-moment.

Ik wil om de kostuums heen maar dat mag niet. Wel een gezellig theatercitaat. Gewei voor Hajo Bruins.

Hulde hulde voor Roos en Hajo en Gijs en al die andere pracht-acteurs. Maar ik vind het geloof ik echt een stom stuk en waar het nou allemaal om gaat vind ik ook niet zo heel erg interessant.