Stelt U zich eens voor;
Volendam, Oud en Nieuw, omstreeks half 1 ‘s nachts. Er komt iemand met een bijl de voordeur door en roept: ‘Hemeltje, Wat een WirWar in De Blokhut!’
En er valt maar 1 dooie.
Proficiat, met vuur gespeeld.

Geen ouderwetse Alex-voorstelling maar een tekst die speelt met verschillende werkelijkheden. Een thriller vermengd met een discussie over ‘echtheid op het toneel’, die je eerder bij Discordia verwacht; een achterhaalde discussie (tomaat in blik). Maar hier wordt je voortdurend op het verkeerde been gezet door de fantastische acteer-prestaties van vooral René van ‘t Hof en Raymond Spannet (gewei!). Bij het verlaten van het theater ontspande zich zelfs de discussie of de schrijver van het stuk (een jonge Noor) wel bestaat. Is dit stiekem geen Van den Bosch-tekst? (gewei!)

Als je me vraagt waar het over ging moet ik je het antwoord schuldig blijven, maar ik vond het geweldig! De briljante lichaamstaal van René van ‘t Hof, de sterke tekst van Van den Bosch (Henrik Stohl, yeah right) waarin ook veel Wim T. Schippers-achtige humor dit keer, het mooie licht, het zinloze decor, in een woord: hilarisch.