Geen ouderwetse Alex-voorstelling maar een tekst die speelt met verschillende werkelijkheden.

Als je me vraagt waar het over ging moet ik je het antwoord schuldig blijven, maar ik vond het geweldig!

Alex slaagt erin Echt Theater te spelen, met een Echte Oude Tekst van een Echte Schrijver, maar het zou net zo goed een hersenspinsel van Ko van den Bosch kunnen zijn.

Woyzeck is een echt toneelstuk. Alex gaat er volledig mee aan de haal, maar het blijft goed. Een leuke voorstelling vond ik het.

Ook dit keer leverde “Ad’E” weer fysiek, verwarrend en vitaal theater van niveau. Zij het dat de teksten in deze aflevering het belangrijkste waren.

Painicilline is anders. Alex verandert. In goede zin.

Alex d’Electrique houdt haar reputatie om heftig theater te maken hoog: vanaf de eerste minuut veel hectiek en (gespeeld) geweld. De voorstelling pakt je bij de strot, en houdt je daar een uur vast.

Het is een slopend ballet van iedereen tegen iedereen en iedereen tegen het kroeginterieur. Een perfect uitgevoerde geweldadige choreografie. Gooi- en smijtwerk van topniveau.

Prachtige Alex d’Electrique voorstelling. Vol decorfoefjes en prachtige teksten, met daarnaast solide spel. Van dit soort theater kan ik nou nooit genoeg krijgen.

Schepper, verlosser en bemiddelaarster, dat zijn Raymond Spannet, Martin Hofstra en Raymonde de Kuyper ofwel de vader, de zoon en de heilige-geest-in-coma.