Voorstelling waar je vrolijk van wordt; en niet alleen omdat het een komedie is (twee, in feite). Knap spel, goed toneelbeeld, fraaie muts van de pastoor. Als je van theater houdt, ga hier dan heen.

Dit was heel virtuoos. De twee stukken waren prachtig in elkaar geschoven en de dubbelrollen een verdieping. Geweien voor de prachtige finale, voor Jacob Derwig als knorrepot en zure tante.

Mooie intrigerende monoloog van fantastische Vincent van den Berg (louis d’or?) ontaard na de beste overgang op toneelgebied dit jaar in een hilarische hondenverhaal. Zo moet je dus wodka schenken.

Helaas, aan de rij lag het niet SvdB: ik zat op rij 4, maar het ging mij ver boven de pet. En iemand anders bij mij in de rij zat letterlijk te knikkebollen…

Nou, dat was vast heel mooi… vanaf rij 3. Op het tweede balkon van de Rode Zaal van de BrGr kwam het allemaal wat minder aan.

Een rugzakje als bochel. Franse boeken in opstand. Soufleren tot kunst maken. Bijhouden hoeveel rode en witte drankjes er worden gedronken. Hoe 12 duizend gulden meer dan een miljoen wordt.

Kan er uit Utrecht iets goeds komen? Nou, in ieder geval wel ‘t Barre Land met “Hoofd zonder Wereld” naar Elias Canetti (ik kreeg woensdagavond in De Brakke Grond dus iets om over na te denken).

‘t Barre Land geeft op haar site tientallen pagina’s toelichting op de voorstelling, op Dostojevski en zelfs op diens biograaf, maar wat ze nooit schrijven (is dat bescheidenheid of een blinde vlek?)

Beroof desnoods de Burgervader of de Staatssecretaris, maar ga hier heen toneelliefhebber!

Pas nu - 3 jaar na de Holland Festival-première - in de gelegenheid deze Barre Land-Tsjechov te zien. En: wat een pracht, wat een ontroering, wat een klein leed…..