Als er één ding opvalt in dit seizoen, dat bijna halfweg is, dan is het de retour van de lange voorstellingen.

Deze voorstelling verdient een essay zoals in De Groene van 23 oktober jl. of bij www.loekzonneveld.nl.

Vincent van den Berg is erg leuk als dwerg. Het rugzakje is erg leuk als bochel. Jacob Derwig is erg leuk als die maffe professor en de rest is ook al erg leuk.

Hiervoor ga je nu naar ‘t theater-en kom je helemaal blij dat je dit gezien hebt naar buiten!

Het zou een verkooptruc hebben kunnen wezen: eerst een eerste deel, dat nieuwgierig maakt naar het volgende dat op zijn beurt weer…

‘t Barre Land speelt een thuiswedstrijd - letterlijk en figuurlijk. De voorstelling dient als onderdeel voor de opening van hun eigen theater, de Snijzaal.

Ligt het aan mij of raken de mensen van ‘t Barre Land een beetje uitgeput? Teveel succes misschien?

‘t Barre Land vierde feest, want de Snijzaal is heropend (gaat dat zien! jaloersmakend mooie werkplek). Dus een feestelijk gelegenheidsstuk, eerder te zien geweest op Oerol.

Het zit knap in elkaar, maar ook wel een beetje gekunsteld.

Wat een plat begin, volgens sommige is plat nu ineens weer leuk plat voor mij plat is plat. Verder duurt het een hele tijd om er in te komen.