De vrouw achter me op de trap na afloop: “Dit was zeker de moeite waard”, ik zou liever willen zeggen “Dit had ik niet willen missen”. Gewoon door hoe het eruit ziet, vanaf het podium ziet het er tenminste geweldig uit. Het graf van Agamemnon, Pierre Bokma, ziet er zo mooi uit! De kinderen waren soms wel iets te kinderlijk, maar de toevoeging van Ifigineia werkt bijzonder verhelderend, voor mij. Gewoon ook omdat het een prachtig is om te zien hoe Elsie de Brauw gedachteloos in de modder kan zitten wroeten en toch aanwezig zijn. Ook de wraakgodinnen worden hierdoor heel mooi. Kortom er is genoeg te zien en ook zeker het KIJKEN waard (goed spel van iedereen, uniek decor), maar zoals Sinder ook zegt, mis ik wat. Een duidelijke structuur van het verhaal? Ik weet het niet. En waar zijn de koren gebleven? Ja de tekst is verdeeld onder de personages, wat ontzettend lekker werkt, maar ik dacht dat er iets met muziek zou komen? Als hiermee de muziek tijdens de scènes bedoeld wordt, dan werkt dit niet zoals een koor bedoeld is.

Interessante voorstelling, erg goed geacteerd. Toch mist er iets, ik weet niet precies wat het is; een soort gebrek aan gewicht. Dat wordt gedeeltelijk veroorzaakt door het toch wat potsierlijke modderballet in het tweede deel, maar misschien ook door de kinderlijke terzijdes. Die zijn mooi en houden de toon licht, maar contrasteren iets te veel met de verheven thematiek van de voorstelling. Vooruit, toch vier geweien: ik heb bijna de gehele vier uur geboeid gekeken en de bewerking is intelligent.

Een voorstelling over de achterkant van het circus, dat tevens de achterkant van het leven is. Dirk Tanghe toont in deze productie in geuren en kleuren de pogingen van de naieve mens om een groots en liefdevol leven te kunnen leiden. Misschien valt deze August in die zin wel een beetje samen met de regisseur zelf. Een groep prachtige acteurs speelt een dansende beer, een zalig-ordinaire paaldanseres, een stel vreselijke machtswellustelingen, een lieve clown en nog veel meer. Een voorstelling met uitbundige shownummers en bij tijd en wijle een ontroerende terughoudendheid. Een feesttaart waarvan de kaarsjes langzaam opbranden en het aan het eind alleen nog maar donker is.

Wat een draak. Een geweitje vanwege het visuele spektakel, en dat is dan ook het enig positieve aan dit stuk. Geen moment raak je betrokken bij de kinderachtige hoofdpersoon die niet vertedert, maar vooral irriteert in zijn stupiditeit. Geluidseffecten komen te vroeg of te laat, figuranten kunnen vrijwel niets tegelijkertijd (en dat is ook al niet met opzet). Scenes die er niet bij het verhaal passen, weer die groep figuranten met weer nieuwe kostuums zonder een idee erachter… kortom: heel veel pretenties die alleen in het visuele waargemaakt worden. Alsof je een avond lang moet doorbrengen met een hele mooie vrouw die het verstand van een kleuter heeft. Voor wie daarvan houdt zal het wel een topavond zijn…

Dirk Tanghe is er weer helemaal! August augus august past in de rij voorstellingen Bruiloft en Midsummernightdream die hij eerder maakte. Het stuk is niet echt fantastisch maar wat een spektakel! Menig productie van Joop van den Ende zou deze sfeer en uitstraling willen hebben. Geen waanzinnige dekorwisselingen, geen sterrencast maar van moment 1 tot de laatste een publiek dat gelooft in een wonderbaarlijk sprookje. Prachtig spel van Michael Pas als August, voor mij een ontdekking. Stijn Westenend als August Junior is een vondst. Thomas de Bres mag van mij in deze outfit zo in Caberet of Mephisto evenals de meervoudige rol van Louis van Beek. “komt dat zien, komt dat zien! zou ik willen roepen. Veel geweien voor de regie,kleding en grime en vooral voor het licht, echt betoverend mooi. Een tomaat voor de vele hoorbare fouten in het geluid en dat de voorstelling merkbaar nog niet tot in de puntjes af was. Maar ee heerlijke avond gehad die tot mijn verbazing maar tot 23 uur duurde

In tuinstoelen zitten we strak langs een volgepropte speelvloer. We mogen roken, eten, drinken, net als de spelers. Er wordt rondgegaan met hapjes, drank, knabbels.
Vóór ons ontrolt zich een familiedrama. Tenminste, dat wordt gesuggereerd, maar ik heb geen van de acteurs ook maar één moment geloofd. Het is allemaal even onecht. Door de opstelling van de speelvloer mag je je dan wel een voyeur voelen, maar dat is nergens voor nodig.Er is namelijk niets meer te zien dan speltechniek en regietrucjes. En als we dan alle ellende van de familie aanschouwd hebben zingen vader, moeder en de zoons tot slot nog even “Stand by me”.
Eigenlijk heel erg als je gedurende ‘n twee en een half uur durende voorstelling niet één keer verrast wordt….

August is geen clown, August is een zwakzinnige. August maakt geen grapjes maar reageert zoals een zwakzinnige reageert: zuiver naar de letter van hetgeen hem gezegd wordt en met alleen de weinige woordjes die hij kent. Als hem wordt gezegd Geef Acht! dan zegt August verkoop die man acht lootjes. Soms, heel soms, krijgen wij zo een spiegel voorgehouden. Vaker, veel vaker is het niet meer dan flauw. Een flauw en bij vlagen saai spektakel.
Ik zou er graag wat mooiers van maken, voor het 10-jarig jubileum van de Paardenkathedraal en het 65-jarig bestaan van de Stadsschouwburg, feestjes die beide aan deze voorstelling zijn gekoppeld, maar ondanks mijn gratis kaartje (toeval!) gaat dat er niet van komen.
(Even een vraagje tussendoor: mag je mopperen over een gratis voorstelling? Als het antwoord nee is kom ik alsnog dertien euro vijftig bezorgen bij de meneer/mevrouw die zich vanwege ziekenhuisopname afmeldde)

De kille setting van het circus is zeker verrassend, de aankleding is fraai, maar het stuk is saai en alleen Bas Keizers is goed en leuk. Zeven keer dezelfde grap en zeven keer goed en leuk.
Waar misschien nog wat aan gewerkt kan worden, is de vaak groots aangekondigde Grote Nummers uit het circus, zoals de salto mortale en de acht lippizaner paarden.
Voor mij valt de voorstelling daarmee, net als de na�eve droom van August om direketeur van het circus te kunnen worden, in een grote plens water.

Na de voorstelling werd ons nog medegedeeld dat de Midzomernachtdroom van een jaar of vijf geleden waarschijnlijk hernomen gaat worden. En zo konden wij toch nog met een goed bericht naar buiten.

Een gewei voor de kunde van de acteurs, die zich in een achterlijk regieconcept toch staande weten te houden. Een gewei voor de af en toe prachtige toneelbeelden (modder, modder, modder!)Niet gaan als je niet van toneel houdt dat alleen op taal draait (en dan bedoel ik ook echt ALLEEN taal)

Kort en krachtig stuk over een meer dan volledig disfunctioneel gezin en over Sinterklaas. Scherp, hilarisch en licht absurd. Open, clean opgezet en meesterlijk qua timing en samenspel. Goed acteerwerk, briljant eind.

Dirk Tanghe en zijn team zijn weer terug in de race. Wat een heerlijke avond theater! Niet geschikt voor iedereen. Veel pathetiek, prachtige spelers, met name Michael Pas, Thomas de Bres, Hylke van Sprundel en een exelerende Stijn Westenend. Gaat dat zien gaat dat zien. Een extra gewei voor de kostuums en het licht. Mnig muical kan hier heel veelvan leren.Groe gestes met weinig middelen