DE VOORSTELLING VAN HET SEIZOEN~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Met grote verwachtingen, omdat het gerucht gaat dat dit sinds lange tijd een goede voorstelling van TA is, ging ik naar deze voorstelling. Maar ik vind het helemaal niet zo veel beter dan wat er hiervoor gemaakt is.
De vorm was weer typisch Versweyveld: leeg, wit en een heleboel vierkantjes, die man mag wel eens iets anders gaan verzinnen.
Het spel was goed en pakte me pas op het eind eindelijk beet. Voor het einde was het eigenlijk alleen de dolende Hadewych die met simpele blikken in de camera wel een teken van ‘echt’ leven gaf, terwijl zij nu juist dood zou moeten zijn.
Weinig van deze voorstelling zal mij bij blijven, alleen dat ik nog een kleine bijrol had bij de projectie van het binnenkomend publiek.

Top!

Floortje en DAD kunnen me nog meer vertellen, maar dit is een prachtproductie.

Misschien komt dat door Cassavetes. Hoewel deze Myrtle toch niet zo absoluut in waarheid wil leven als zijn Gene Rowlands. Misschien komt het ook omdat IvH zijn topvorm (eindelijk) heeft gevonden. Dat lijkt me waarschijnlijker, omdat het geheel én ongelofelijk ingenieus in elkaar is gestoken en toch glashelder blijft. Of misschien heeft het te maken met de omstandigheid dat de sterspelers van twee grote gezelschappen samen spelen, want mét of zonder Elsie de Brauw maakt wel verschil. Of misschien is het alleen onze perceptie vanwege ónze keuze er in de “kleine zaal” met onze snufferds bovenop te gaan zitten. Daardoor zagen we in ieder geval dat Hadewych Minis (die sowieso sinds “Fort Europa” bij ons een streepje voor heeft) veel meer brengt dan “irritant bloot” (citaat medemooser DAD) en dat Jacob Derwig de perfecte, geestige en genuanceerde cynicus Maurice was.

Dit is klasse.

Goed onderwerp, goed uitgewerkt. Joan Nederlof had volgens mij deze avond niet helemaal de vorm, of ze is te streng voor haar personage, want de moeder is wel erg erg. Lineke Rijxman steelt de show. Veel mensen vinden haar ontroerend als vierjarige, maar ik ken genoeg vrouwen van in de veertig die net zo de hele tijd alles willen oplossen. Als je op die laag naar haar kijkt, niet als 4 jarige die volwassen doet, maar als volwassene die zch maar niet onafhankelijk kan opstellen, is het ook erg geestig en pijnlijk. Geweldig idee dus en erg goed gespeeld. Mooiste moment vond ik echter de (ook al door DA opgemerkte) K3 dans van Willem de Wolf. Eindelijk brak het open, ging alles echt leven en werd ik geroerd. ‘t Duurde wat mij betreft te kort. Bij de fantasie van de dochter, brak mijn buurvrouw. Een mollige moeder in de tuin die naar koekjes ruikt, fuck that: K3 dat is pas leven.

Strak stuk, bijna soapachtig opgebouwd. Glansrollen van Marcel Musters en Joan Nederlof als ouders en Willem de Wolf (mooie K3-dans) en Lineke Rijxman als kinderen van de rekening. Voor jonge of wat oudere ouders een feest (nou ja) van herkenning. De mug zit in een sterke fase, ben benieuwd war het toe leidt.

Wat een overschatte voorstelling. Komt in aanmerking voor de Ger Tijsbokaal van gebakken lucht. Elsie de Brauw is schitterend (gewei) en Fedja van Huet ook, maar verder: Plastic van Hove heeft ‘t weer geflikt: een zielloze regie (tomaat), Hadewych Minnis is irritant bloot (tomaat twee), de jonge actrices zijn vlak (tomaat drie) en het algehele hippe, lege gevoel maakt dit tot een trendy onzinstuk.

Zo ziet u maar, The Glasshouse laat de gemoederen niet onberoerd. Over de volgende interventie van dit gezelschap. Nou nou nou, er gaat er wel eens eentje de mist in, zou ik zo willen zeggen. Kijk; het kon heel wat worden, toneel over toneel, intermediatextu alles. Radio, heel veel snoeren, Titus, live ethervervuiling, beelden uit Rome en een regisseur met een Earth Wind and Fire t-shirt aan. Maar het wordt me toch een partij onbegrijpelijk, en vervelender, saai.

ik vond hamlet een verademing tussen al de toneelstukjes . Hamlet neemt het bestaan of niet bestaan onverschrokken serieus. Met alle gevolgen van dien. een tomaat omdat het zo warm was in de zaal. maar blij dat ik deze voorstelling niet heb gemist.

Ik heb geloof ik de laatste tijd niet zo´n beste kueze qua voorstellingen. Van verschillende kanten was mij deze voorstelling aangeraden, maar halverwege begon ik het gevoel te krijgen dat deze mensen of naar een andere voorstelling waren geweest of geen ogen en oren aan hun kop hebben of dat ik gewoon iets gemist heb. Wat ik heb gezien: slechte nichtenhumor, iets wat op cabaret leek, maar het niet was, tenenkrommend slecht acteerwerk, iets wat diepgang suggereerde (want we doen iets met Hamlet en een psycholoog) maar nog platter was dan een dubbeltje en een flintertje van een mooi plaatje (vader Hamlet bij kaarslicht). Mag het de volgende keer misschien een onsje meer zijn?

Een van de beste voorstellingen die ik in tijden gezien heb. Was erg onder indruk van het spel van Elsie de Brauw, ook juist haar stille spel dat zo mooi op het projectiescherm te zien was. Als zij zei ‘Ik hou van jou’ was haar hele gezicht liefde. Een ode aan het toneel. De twee slotscènes vond ik subliem, heel intens.