Nog net op het randje van een gouden tomaat,
wat een draak van een voorstelling. Waarom?

Het eerste half uur overheerst verwarring, de tekst raast voort, Sabri Saad El Hamus buitelt over zichzelf heen en kan het ook bijna niet bijhouden, ik wordt hijgend achtergelaten.

Een mislukte voorstelling.

Antigone werd verplaatst naar ong. jaren 50 en wel op een verfrissende manier.

Tekst van Abdelkader Benali is bont te noemen, springt van hak op tak.

Het is allemaal projectie…….

De video projecties die een uitvergroot spiegelbeeld laten zien van de verouderde modellen en het schaamteloos spelen met hangtieten en ouderdomsvetkwabben zijn mooi.