Leuk om een stuk dat ook in de grote zaal past in de (volle) kleine zaal te spelen. Daardoor wel een goede vibe, vaker doen! (Die grote zaal in Rotterdam mag je van mij weggooien.)

De dramaturg vertelde dat de taal voor toen aan de grove kant was. Nu kom je niet meer weg met minder dan een paar honderd keer ‘fuck’ in een uur waarheidsgetrouw drama.

oh, wat een fijne toneelavond. eindelijk weer eens gehuild! prachtig spel. pràchtig. die nominaties waren meer dan terecht. hyperrealisme in combinatie met actualiteit is dus gewoonweg mooi.

Rieks Swarte geeft zelf al aan in het krantje dat het een beetje vreemde combinatie is, een ‘gespeelde tentoonstelling’: half theater, half tentoonstelling.

Hoewel de hoofdrolspelers het niet onaardig doen is het een rommelig stuk. En van de regie wordt je ook niet veel wijzer…

Een geweldige, volgens eigen zeggen, ‘eerste kramp’ voor dit nieuwe toneelgezelschap. Geen zwaar, pretentieus gezeur, maar vrolijk en fris theater.

Dat Rieks Swarte briljant en leuk theater maakt,wisten we al. Daarom was het geen verrassing dat deze productie zo enorm leuk was.

Een zogenaamde Slechte voorstelling. Er is niet gekozen voor een èchte historische reconstructie, en ook niet voor een melige Rieks Swarte-show op basis van jaren ‘20-revues.

Tja, de naam is op zich al bijna een geweitje waard.

Ik ben waarschijnlijk verpest door voorkennis. Het viel me allemaal nogal tegen en destemeer omdat ik het idee zo goed vond.

Zeker een ‘belangwekkende’ voorstelling. Qua technieken enzo, en ook knap gespeeld, maar ook wel een stom stuk en gewoon niet zo goed. Ik ben moeilijk tevreden te stellen.